พระมหาทรมานของพระเยซูบนไม้กางเขน
ความเย่อหยิ่งจองหอง คือ ต้นเหตุของบาปอาดำ และความหายนะของมนุษยชาติ ฉะนั้น พระเยซูเสด็จมาชดเชยความหายนะนี้ด้วยความสุภาพถ่อมตนของพระองค์ ไม่ปฏิเสธการสบประมาทที่ศัตรูถวายแด่พระองค์ตามคำทำนายของประกาศกดาวิด “เพื่อเห็นแก่พระองค์ ข้าพเจ้ายอมอดทนต่อคำตำหนิติเตียน ความสับสนอลหม่านปกคลุมใบหน้าข้าพเจ้า” ชีวิตพระมหาไถ่ของเราเต็มไปด้วยความละอายขายหน้าและการสบประมาทที่พระองค์ได้รับจากมนุษย์ พระองค์ไม่ปฏิเสธสิ่งเหล่านี้ถึงแม้พระองค์จะต้องสิ้นพระชนม์ก็ตาม เพื่อปลดปล่อยเราออกจากความละอายขายหน้าชั่วนิรันดร“ความยินดีอยู่ข้างหน้า พระองค์ทรงอดทนต่อมหาทรมานของไม้กางเขน และความอัปยศอดสู”
พระเจ้าข้า ใครจะไม่เศร้าโศกเสียใจด้วยความสงสารและความรัก เมื่อรำพึงว่า พระองค์ต้องเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสเป็นเวลา 3 ชั่วโมงบนไม้กางเขน? ทุกส่วนบนพระกายของพระองค์ชอกช้ำเจ็บปวดทรมานโดยไม่มีความบรรเทาเลย บนเตียงมหาทรมานพระเป็นเจ้าผู้บาดเจ็บเคลื่อนไหวไม่ได้ เนื้อหนังศักดิ์สิทธิ์ยิ่งของพระองค์ปกคลุมด้วยบาดแผล โดยเฉพาะ พระหัตถ์และพระบาทของพระองค์เจ็บปวดทรมานอย่างที่สุดต้องพยุงพระกายของพระองค์ ด้วยเหตุนี้ บนไม้กางเขนพระองค์จะบิดพระกายไปทางไหน ความเจ็บปวดทรมานจะเพิ่มขึ้นทางนั้น เราสามารถพูดได้เต็มปากว่า ในเวลา 3 ชั่วโมงที่พระองค์เข้าตรีทูตบนไม้กางเขน พระองค์ต้องเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสในความตายหลาย ๆ ครั้งขณะที่เวลาผ่านไปแต่ละวินาที โอ้ ลูกแกะ บริสุทธิ์ผุดผ่องปราศจากมลทิน พระองค์เจ็บปวดทรมานแสนสาหัสเพื่อข้าพเจ้า! ลูกแกะพระเจ้า ผู้ยกบาปของโลก ทรงเมตตาข้าพเจ้าเทอญ!
อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดภายนอกร่างกายขมขื่นน้อยกว่า ความเจ็บปวดภายในวิญญาณขมขื่นกว่าหลายเท่า พระวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ถูกทอดทิ้งอย่างสิ้นเชิง ไม่ได้รับความบรรเทาหรือการลดความรุนแรง แต่เต็มไปด้วยความอ่อนเพลียระโหยโรยแรง มหาทุกข์ และความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส พระองค์จึงตรัสว่า; “พระเจ้าข้า พระเจ้าข้า ทำไมพระองค์ทอดทิ้งข้าพเจ้าเล่า?” พระมหาไถ่ ผู้สมควรได้รับความรักจากเรา จมลงไปในทะเลแห่งความทุกข์ภายในและภายนอก คิดว่าเหมาะสมแล้ว พระองค์จบชีวิต ตามคำพูดของดาวิด “ข้าพเจ้าตกลงไปถึงก้นทะเล พายุพัดข้าพเจ้าจมลงไป”
นำเสนอโดย... สิริโรจนา
