Myspace Falling Objects @ JellyMuffin.com
17
ท่านว่าเราเป็นใคร
ท่านว่าเราเป็นใคร
วิธีการที่พระเยซูเจ้า ผู้ทรงเป็นอาจารย์และผู้สื่อสารยิ่งใหญ่ ทรงใช้เพื่อสื่อกับผู้ฟัง กระตุ้นให้เกิดความรู้สึกรับผิดชอบและมีบทบาทในสังคมคือการตั้งคำถาม ในช่วงเริ่มต้น ในช่วงที่สอนและหลังจากสอนเสร็จ ซึ่งเป็นการถามความคิดเห็นผู้ฟังไปในตัว เช่นว่า “ท่านว่าเราเป็นใคร” “จะมีประโยชน์อันใดหากมนุษย์ได้โลกมาครอบครอง แต่ต้องสูญเสียชีวิตไป” “พวกท่านเถียงกันเรื่องอะไรมาตามทาง” “เป็นอย่างนี้มานานแล้วหรือยัง” “เปโตร ท่านคิดเห็นอย่างไร”
พระเยซูเจ้าทรงชอบเสวนากับประชาขน ฟังความเห็นที่แตกต่างออกไป ให้ความเคารพแก่คนที่คัดค้าน นำผู้ฟังไปสู่ความจริง รู้ความจริง ปลดปล่อยตนเองจากอคติ มีความเชื่อ...
หลังจากที่ฟังพระเยซูเจ้าสอนและได้รับการดลใจจากพระจิตเจ้า เปโตรเป็นคนแรกที่เห็นว่าพระเยซูเจ้าทรงเป็นพระเมสิยาห์และเป็นพระบุตรของพระเจ้าผู้ทรงชีวิต
พระเยซูเจ้าทรงเห็นว่าเป็นเวลาเหมาะสมที่จะเปลี่ยนชื่อของเปโตร จากซีโมนเป็นเปโตร ซึ่งแปลว่า “ศิลา” “ท่านเป็นศิลาและบนศิลานี้เราจะก่อสร้างพระศาสนจักรของเรา”
พระศาสนจักรที่พระเยซูเจ้าทรงก่อตั้งสำหรับพระเจ้าคือวิหารแห่งจิตใจที่ประกอบด้วยศิษย์ของพระองค์ เป็นวิหารที่แข็งแกร่ง มีเปโตรเป็นผู้ถือกุญแจและออกกฎระเบียบเพื่อเป็นแนวทางสำหรับชีวิต โดยมีความรักเป็นที่ตั้ง
นี่คือแผนการยิ่งใหญ่ที่พระเยซูเจ้าทรงวางตั้งไว้ ซึ่งต้องใช้เวลา ความพากเพียร ความรักและควมเสียสละเพื่อทำให้สำเร็จ
ในสมัยของพระเยซูเจ้า ประชาชนไม่เห็นด้วยกับความจำเป็นต้องเสียสละเพื่อสร้างสิ่งงดงามและความดี
ด้วยเหตุนี้ พระองค์ทรงถือเป็นโอกาสแจ้งให้ศิษย์ของพระองค์อย่างเปิดเผยว่าพระองค์ต้องไปกรุงเยรูซาเล็มและต้องทนทรมานอย่างหนัก ถูกประหารและจะกลับคืนชีพในวันที่สาม แต่สิ่งที่พระองค์ทรงแจ้งให้ทราบกลายเป็นที่สะดุดรุนแรงสำหรับพวกเขาและพวกเขาไม่เห็นด้วย กระนั้นก็ดี บนกางเขน พระสิริมงคลและชัยชนะของพระเจ้าจะปรากฏ ซึ่งศิษย์สามคนได้มีโอกาสได้เห็นเมื่อพระเยซูเจ้าทรงจำแลงพระกายบนภูเขาโดยมีโมเสสและเอลียาห์อยู่ข้างๆ •
พระเยซูเจ้าเสด็จมาถึงเขตเมืองซีซารียาแห่งฟิลิปและตรัสถามบรรดาศิษย์ว่า
“คนทั้งหลายกล่าวว่าบุตรแห่งมนุษย์เป็นใคร”
เขาทูลตอบว่า
“บ้างกล่าวว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างกล่าวว่าเป็นประกาศกเอลียาห์ บ้างกล่าวว่าเป็นประกาศกเยเรมีย์หรือประกาศกองค์ใดองค์หนึ่ง”
พระองค์ตรัสกับเขาว่า
“ท่านล่ะคิดว่าเราเป็นใคร”
ซีโมน เปโตรทูลตอบว่า
“พระองค์คือพระคริสตเจ้า พระบุตรของพระเจ้าผู้ทรงชีวิต”
พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า
“ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านเป็นสุขเพราะไม่ใช่มนุษย์ ที่เปิดเผยให้ท่านรู้ แต่พระบิดาเจ้าของเราผู้สถิตในสวรรค์ทรงเปิดเผย เราบอกท่านว่า ท่านคือศิลา และบนศิลานี้ เราจะตั้งพระศาสนจักรของเรา ประตูนรก จะไม่มีวันชนะพระศาสนจักรได้ เราจะมอบกุญแจอาณาจักรสวรรค์ให้ ทุกสิ่งที่ท่านจะผูกบนแผ่นดินนี้ จะผูกไว้ในสวรรค์ด้วย ทุกสิ่งที่ท่านจะแก้ในแผ่นดินนี้ ก็จะแก้ในสวรรค์ด้วย”
แล้วพระองค์ทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้บอกใครว่าพระองค์คือพระคริสตเจ้า มัทธิว16: 13-20
พระเยซูเจ้าทรงทำนายเรื่องพระทรมานเป็นครั้งแรกตั้งแต่นั้นมา พระเยซูเจ้าทรงเริ่มแจ้งแก่บรรดาศิษย์ว่า พระองค์จะต้องเสด็จไปกรุงเยรูซาเล็มเพื่อรับการทรมานอย่างมากจากบรรดาผู้อาวุโส หัวหน้าสมณะและธรรมาจารย์ จะถูกประหารชีวิต แต่จะทรงกลับคืนพระชนมชีพในวันที่สาม
เปโตรนำพระองค์แยกออกไป ทูลทัดทานว่า
"ขอเถิด พระเจ้าข้า เหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้นกับพระองค์อย่างแน่นอน"
แต่พระองค์ทรงหันมาตรัสแก่เปโตรว่า
"เจ้าซาตาน ถอยไปข้างหลัง เจ้าเป็นเครื่องกีดขวางเรา เจ้าไม่คิดอย่างพระเจ้า แต่คิดอย่างมนุษย์" มัทธิว16: 21-23เงื่อนไขในการติดตามพระคริสตเจ้า
พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า "ถ้าผู้ใดอยากตามเรา ก็จงเลิกคิดถึงตนเอง จงแบกไม้กางเขนของตนและติดตามเรา ผู้ใดใคร่รักษาชีวิตของตนให้รอดพ้น ก็จะสูญเสียชีวิตนิรันดร แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตของตนเพราะเรา ก็จะพบชีวิตนิรันดร มนุษย์จะได้ประโยชน์ใดในการที่ได้โลกทั้งโลกเป็นกำไร แต่ต้องเสียชีวิต มนุษย์จะต้องให้สิ่งใดเพื่อแลกกับชีวิตที่สูญเสียไปให้กลับคืนมา
"บุตรแห่งมนุษย์จะเสด็จกลับมาในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระบิดาพร้อมกับบรรดาทูตสวรรสค์ เมื่อนั้นพระองค์จะประทานรางวัลแก่ทุกคนตามความประพฤติของเขา เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า บางท่านที่ยืนอยู่ที่นี่จะยังไม่ตาย จนกว่าจะได้เห็นบุตรแห่งมนุษย์เสด็จกลับมาในพระอาณาจักรของพระองค์" มัทธิว16: 24-28
พระเยซูเจ้าทรงสำแดงพระองค์อย่างรุ่งเรือง
ต่อมาอีกหกวัน พระเยซูเจ้าทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องชายไปบนภูเขาสูงที่ปราศจากผู้คน
แล้วพระวรกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขา พระพักตร์เปล่งรัศมีดุจดวงอาทิตย์ ฉลองพระองค์กลับมีสีขาวดุจแสงสว่าง โมเสสและประกาศกเอลียาห์สำแดงตนสนทนาอยู่กับพระองค์ เปโตรจึงทูลพระเยซูเจ้าว่า "พระเจ้าข้า ที่นี่สบายน่าอยู่จริง ๆ ถ้าพระองค์มีพระประสงค์ ข้าพเจ้าจะสร้างเพิงขึ้นสามหลัง หลังหนึ่งสำหรับพระองค์ หลังหนึ่งสำหรับโมเสส อีกหลังหนึ่งสำหรับเอลียาห์"
ขณะที่เปโตรกำลังพูดอยู่นั้น มีเมฆสว่างจ้าก้อนหนึ่งปกคลุมพวกเขาไว้ เสียงหนึ่งดังจากเมฆนั้นว่า "ท่านผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเรา เราพึงพอใจยิ่งนัก จงฟังท่านเถิด"
เมื่อได้ยินดังนั้น ศิษย์ทั้งสามคนซบหน้าลงกับพื้นดิน มีความกลัวอย่างยิ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ามาใกล้ ทรงสัมผัสเขา ตรัสว่า "จงลุกขึ้นเถิด อย่ากลัวเลย" เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาไม่เห็นผู้ใด นอกจากพระเยซูเจ้าเท่านั้น มัทธิว17: 1-8
ต่อมาอีกหกวัน พระเยซูเจ้าทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องชายไปบนภูเขาสูงที่ปราศจากผู้คนแล้วพระวรกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าเขา พระพักตร์เปล่งรัศมีดุจดวงอาทิตย์ ฉลองพระองค์กลับมีสีขาวดุจแสงสว่าง โมเสสและประกาศกเอลียาห์สำแดงตนสนทนาอยู่กับพระองค์ เปโตรจึงทูลพระเยซูเจ้าว่า "พระเจ้าข้า ที่นี่สบายน่าอยู่จริง ๆ ถ้าพระองค์มีพระประสงค์ ข้าพเจ้าจะสร้างเพิงขึ้นสามหลัง หลังหนึ่งสำหรับพระองค์ หลังหนึ่งสำหรับโมเสส อีกหลังหนึ่งสำหรับเอลียาห์"
ขณะที่เปโตรกำลังพูดอยู่นั้น มีเมฆสว่างจ้าก้อนหนึ่งปกคลุมพวกเขาไว้ เสียงหนึ่งดังจากเมฆนั้นว่า "ท่านผู้นี้เป็นบุตรสุดที่รักของเรา เราพึงพอใจยิ่งนัก จงฟังท่านเถิด"
เมื่อได้ยินดังนั้น ศิษย์ทั้งสามคนซบหน้าลงกับพื้นดิน มีความกลัวอย่างยิ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ามาใกล้ ทรงสัมผัสเขา ตรัสว่า "จงลุกขึ้นเถิด อย่ากลัวเลย" เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาไม่เห็นผู้ใด นอกจากพระเยซูเจ้าเท่านั้น มัทธิว17: 1-8
คำถามเกี่ยวกับประกาศกเอลียาห์
ขณะที่กำลังลงจากภูเขา พระองค์ตรัสสั่งเขามิให้เล่าเหตุการณ์ที่เห็นให้ผู้ใดฟัง จนกว่าบุตรแห่งมนุษย์จะกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย ศิษย์ทั้งสามคนเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกใครแต่ยังปรึกษากันว่า "จนกว่าจะกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย" นี้ หมายความว่าอย่างไร
เขาจึงทูลถามพระองค์ว่า
"เหตุใดบรรดาธรรมาจารย์กล่าวว่า ประกาศกเอลียาห์จะต้องมาก่อน"
พระองค์ตรัสตอบว่า
"ใช่แล้ว เอลียาห์มาก่อนเพื่อจัดทุกสิ่งให้เข้าสภาพเดิม พระคัมภีร์เขียนไว้อย่างไรเกี่ยวกับบุตรแห่งมนุษย์ พระคัมภีร์เขียนว่าบุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทุกข์ทรมานอย่างมาก และถูกเหยียดหยาม ดังนั้นเราบอกท่านว่า 'ประกาศกเอลียาห์ได้มาแล้ว และประชาชนทั้งหลายได้กระทำกับเขาตามความพอใจ ดังที่มีเขียนถึงเขาไว้ในพระคัมภีร์'" มารโก 9: 9-13
ขณะที่กำลังลงจากภูเขา พระองค์ตรัสสั่งเขามิให้เล่าเหตุการณ์ที่เห็นให้ผู้ใดฟัง จนกว่าบุตรแห่งมนุษย์จะกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย ศิษย์ทั้งสามคนเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกใครแต่ยังปรึกษากันว่า "จนกว่าจะกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย" นี้ หมายความว่าอย่างไร เขาจึงทูลถามพระองค์ว่า
"เหตุใดบรรดาธรรมาจารย์กล่าวว่า ประกาศกเอลียาห์จะต้องมาก่อน"
พระองค์ตรัสตอบว่า
"ใช่แล้ว เอลียาห์มาก่อนเพื่อจัดทุกสิ่งให้เข้าสภาพเดิม พระคัมภีร์เขียนไว้อย่างไรเกี่ยวกับบุตรแห่งมนุษย์ พระคัมภีร์เขียนว่าบุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทุกข์ทรมานอย่างมาก และถูกเหยียดหยาม ดังนั้นเราบอกท่านว่า 'ประกาศกเอลียาห์ได้มาแล้ว และประชาชนทั้งหลายได้กระทำกับเขาตามความพอใจ ดังที่มีเขียนถึงเขาไว้ในพระคัมภีร์'" มารโก 9: 9-13
คนถูกปีศาจสิง
เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จลงจากภูเขาพร้อมกับศิษย์ทั้งสามคนมาพบศิษย์คนอื่น ทรงเห็น ประชาชนจำนวนมากห้อมล้อมบรรดาศิษย์ ธรรมาจารย์บางคนกำลังถกเถียงกับเขาเหล่านั้น ทันทีที่เห็นพระองค์ ประชาชนทั้งหลายต่างประหลาดใจและและวิ่งเข้ามาทักทายพระองค์ พระองค์ตรัสถามบรรดาศิษย์ว่า "ท่านกำลังถกเถียงเรื่องอะไรหรือ"
คนหนึ่งในกลุ่มชนตอบว่า
"พระอาจารย์เจ้าข้า ข้าพเจ้าพาบุตรชายที่ปีศาจสิงให้เป็นใบ้มาเฝ้าพระองค์
เมื่อปีศาจสิง มันผลักเขาให้ล้มลง น้ำลายฟูมปาก กัดฟัน และตัวแข็งทื่อ ข้าพเจ้าได้ขอให้ศิษย์ของพระองค์ขับไล่มัน แต่เขาทำไม่สำเร็จ"
พระองค์ตรัสตอบว่า
"คนหัวดื้อ เชื่อยาก เราจะต้องอยู่กับท่านอีกนานเท่าใด จะต้องทนท่านอีกนานเท่าใด จงพาเด็กมาพบเราเถิด"
เขาจึงพาเด็กนั้นมาเฝ้าพระองค์ เมื่อเห็นพระองค์ ปีศาจก็ทำให้เด็กชักล้มลงกับพื้นดิน กลิ้งไปมา น้ำลายฟูมปาก
พระเยซูเจ้าทรงถามบิดาของเด็กว่า
"เป็นดังนี้นานเท่าไรแล้ว" เขาทูลตอบว่า "ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก ๆ ปีศาจได้ผลักเด็กลงในกองไฟหลายครั้ง บางครั้งผลักลงในน้ำเพื่อให้ตาย ถ้าพระองค์ทรงทำสิ่งใดได้ ก็ทรงกรุณาช่วยเราด้วยเถิด"
พระเยซูเจ้าตรัสว่า
"ถ้าทำได้น่ะหรือ ทุกสิ่งเป็นไปได้ทั้งนั้นสำหรับผู้มีความเชื่อ"
ทันใดนั้นบิดาของเด็กก็ร้องว่า
"ข้าพเจ้าเชื่อ โปรดช่วยความเชื่ออันเล็กน้อยของข้าพเจ้าด้วยเถิด"
เมื่อพระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นประชาชนเข้ามามากยิ่งขึ้น พระองค์จึงตรัสสำทับปีศาจว่า "เจ้าปีศาจหนวกใบ้ เราสั่งเจ้าให้ออกจากเด็กคนนี้ และอย่ากลับเข้ามาอีกเลย"
ปีศาจจึงร้องเสียงดังและทำให้เด็กมีอาการชักอย่างรุนแรง แล้วปีศาจก็ออกไป เด็กนอนนิ่งเหมือนคนตาย จนคนส่วนมากพูดกันว่า "เขาตายแล้ว" แต่พระเยซูเจ้าทรงจับมือเด็ก ทรงช่วยพยุงให้ลุกขึ้น เขาก็ยืนขึ้น เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง บรรดาศิษย์ทูลถามพระองค์เป็นการส่วนตัวว่า
"ทำไมพวกเราจึงขับไล่มันไม่ได้"
พระองค์ตรัสตอบว่า
"ปีศาจชนิดนี้ขับไล่ออกไม่ได้เลย นอกจากด้วยการอธิษฐานภาวนาเท่านั้น" มก 9: 14-29
เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จลงจากภูเขาพร้อมกับศิษย์ทั้งสามคนมาพบศิษย์คนอื่น ทรงเห็น ประชาชนจำนวนมากห้อมล้อมบรรดาศิษย์ ธรรมาจารย์บางคนกำลังถกเถียงกับเขาเหล่านั้น ทันทีที่เห็นพระองค์ ประชาชนทั้งหลายต่างประหลาดใจและและวิ่งเข้ามาทักทายพระองค์ พระองค์ตรัสถามบรรดาศิษย์ว่า "ท่านกำลังถกเถียงเรื่องอะไรหรือ" คนหนึ่งในกลุ่มชนตอบว่า
"พระอาจารย์เจ้าข้า ข้าพเจ้าพาบุตรชายที่ปีศาจสิงให้เป็นใบ้มาเฝ้าพระองค์
เมื่อปีศาจสิง มันผลักเขาให้ล้มลง น้ำลายฟูมปาก กัดฟัน และตัวแข็งทื่อ ข้าพเจ้าได้ขอให้ศิษย์ของพระองค์ขับไล่มัน แต่เขาทำไม่สำเร็จ"
พระองค์ตรัสตอบว่า
"คนหัวดื้อ เชื่อยาก เราจะต้องอยู่กับท่านอีกนานเท่าใด จะต้องทนท่านอีกนานเท่าใด จงพาเด็กมาพบเราเถิด"
เขาจึงพาเด็กนั้นมาเฝ้าพระองค์ เมื่อเห็นพระองค์ ปีศาจก็ทำให้เด็กชักล้มลงกับพื้นดิน กลิ้งไปมา น้ำลายฟูมปาก
พระเยซูเจ้าทรงถามบิดาของเด็กว่า
"เป็นดังนี้นานเท่าไรแล้ว" เขาทูลตอบว่า "ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก ๆ ปีศาจได้ผลักเด็กลงในกองไฟหลายครั้ง บางครั้งผลักลงในน้ำเพื่อให้ตาย ถ้าพระองค์ทรงทำสิ่งใดได้ ก็ทรงกรุณาช่วยเราด้วยเถิด"
พระเยซูเจ้าตรัสว่า
"ถ้าทำได้น่ะหรือ ทุกสิ่งเป็นไปได้ทั้งนั้นสำหรับผู้มีความเชื่อ"
ทันใดนั้นบิดาของเด็กก็ร้องว่า
"ข้าพเจ้าเชื่อ โปรดช่วยความเชื่ออันเล็กน้อยของข้าพเจ้าด้วยเถิด"
เมื่อพระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นประชาชนเข้ามามากยิ่งขึ้น พระองค์จึงตรัสสำทับปีศาจว่า "เจ้าปีศาจหนวกใบ้ เราสั่งเจ้าให้ออกจากเด็กคนนี้ และอย่ากลับเข้ามาอีกเลย"
ปีศาจจึงร้องเสียงดังและทำให้เด็กมีอาการชักอย่างรุนแรง แล้วปีศาจก็ออกไป เด็กนอนนิ่งเหมือนคนตาย จนคนส่วนมากพูดกันว่า "เขาตายแล้ว" แต่พระเยซูเจ้าทรงจับมือเด็ก ทรงช่วยพยุงให้ลุกขึ้น เขาก็ยืนขึ้น เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง บรรดาศิษย์ทูลถามพระองค์เป็นการส่วนตัวว่า
"ทำไมพวกเราจึงขับไล่มันไม่ได้"
พระองค์ตรัสตอบว่า
"ปีศาจชนิดนี้ขับไล่ออกไม่ได้เลย นอกจากด้วยการอธิษฐานภาวนาเท่านั้น" มก 9: 14-29
พระเยซูเจ้าทรงทำนายครั้งที่สองถึงพระทรมาน
พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่นพร้อมกับบรรดาศิษย์ผ่านแคว้นกาลิลี พระองค์ไม่ทรงต้องการให้ผู้ใดรู้ ทรงสั่งสอนบรรดาศิษย์ และตรัสว่า "บุตรแห่งมนุษย์จะถูกมอบในเงื้อมมือของคนทั้งหลาย เขาจะประหารชีวิตพระองค์ แต่เมื่อถูกประหารแล้ว ในวันที่สามพระองค์จะกลับคืนชีพ
บรรดาศิษย์ไม่เข้าใจพระวาจานี้ แต่ก็ไม่กล้าทูลถาม มก9: 30-32
การใช้พระนามของพระเยซูเจ้า
ยอห์นทูลพระองค์ว่า "พระอาจารย์เจ้าข้า เราได้เห็นคนคนหนึ่งขับไล่ปีศาจเดชะพระนามของพระองค์ เราจึงพยายามห้ามปรามไว้ เพราะเขาไม่ใช่พวกเดียวกับเรา"
พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า "อย่าห้ามเขาเลย ไม่มีใครทำอัศจรรย์ในนามของเรา แล้วต่อมาจะว่าร้ายเราได้ ผู้ใดไม่ต่อต้านเรา ก็เป็นฝ่ายเรา มก9: 38-40
พระเยซูเจ้าและเปโตรเสียภาษีบำรุงพระวิหาร
เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมาถึงเมืองคาเปอรนาอุมพร้อมกับบรรดาศิษย์ ผู้เก็บภาษีบำรุงพระวิหาร เข้ามาหาเปโตร ถามว่า
"อาจารย์ของท่านไม่เสียเงินบำรุงพระวิหารหรือ"
เปโตรตอบว่า
"เสียซิ"
เมื่อเปโตรเข้าไปในบ้าน พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาก่อนว่า
"ซีโมน ท่านมีความเห็นอย่างไร กษัตริย์ในโลกนี้ทรงเก็บภาษีจากใคร จากโอรสธิดา หรือจากคนอื่น"
เปโตรทูลตอบว่า
"จากคนอื่น"
พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า
"ถ้าเช่นนั้นโอรสธิดาย่อมได้รับการยกเว้น
แต่เพื่อมิให้ใครตำหนิเรา ท่านจงไปที่ทะเล หย่อนเบ็ดลงไป จับปลาตัวแรกที่ตกได้ เปิดปากปลา ท่านจะพบเงินหนึ่งเหรียญ จงนำเงินนั้นไปเสียภาษีเพื่อเราและท่านเถิด" มธ17: 24-27
