เล่าเรื่องพระเยซู 22.ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ

Myspace Falling Objects @ JellyMuffin.com

              22 ความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ

       เมื่อใกล้ฉลองเทศกาลอยู่เพิง ซึ่งเป็นหนึ่งในสามการฉลองที่สำคัญที่สุดของชาวยิว ซึ่งตกอยู่ในช่วงสมโภชปัสกาและฉลองการเก็บเกี่ยว
       ในช่วงเวลานั้น ประชาชนพากันหากิ่งไม้เขียวมาทำเป็นเพิงตามลานสาธารณะต่างๆ เป็นการฉลองแปดวัน มีการทานอาหาร ตั้งขบวนและแห่ไปยังพระวิหาร พร้อมกับร้องเพลงด้วยความยินดีเริงร่า
      ในปฏิทินชาวยิว มีฉลองอื่นๆอีกหลายอย่าง เช่นว่า ฉลองการชดเชย ฉลองการเจิมพระวิหารเป็นต้น
       วันธรรมดาระหว่างสัปดาห์ มีการจัดไปตามลำดับตัวเลขที่เพิ่มขึ้น ยกเว้นวันสับบาโต ซึ่งถือเป็นวันหยุดพักผ่อน  ซึ่งเริ่มตั้งแต่เย็นวันศุกร์ มีการถือกฎหยุมหยิมหลายอย่างด้วยความเคร่งครัด ซึ่งพระเยซูเจ้าไม่ทรงเห็นชอบด้วย พระองค์ตรัสยืนยันว่า “วันสับบาโตมีไว้เพื่อมนุษย์ ไม่ใช่มนุษย์เพื่อวันสับบาโต”
       เพื่อระบุเวลาระหว่างวัน มีการกำหนดเวลาหลัก ๆ อยู่สี่ตอน นั่นคือ ตอนที่หนึ่ง (เวลา 06.00 น.) ตอนที่สาม (เวลา 09.00 น.) และตอนที่เก้า (เวลา 13.00 น.) ส่วนเวลากลางคืนแบ่งเป็นการตื่นเฝ้าสี่ตอน แต่ละตอนมีสามชั่วโมง  การตื่นเฝ้าหมายถึงเวลาของคนเฝ้ายามกะกลางคืน
       พระเยซูเจ้าตรัสหลายครั้งว่า “ยังไม่ถึงเวลาของเรา” หรือ “เวลาของเรายังมาไม่ถึง”  คำว่า “เวลาของเรา” สำหรับพระองค์หมายถึงเวลาแห่งความตายของพระองค์เพื่อช่วยโลกให้พ้นจากบาปและเวลาแห่งสิริมงคลและการกลับไปหาพระบิดาเจ้าผู้ทรงส่งพระองค์มาทำตามแผนการของพระองค์การที่พระองค์ทรงยืนยันว่าพระบิดาทรงส่งพระองค์มาในโลก ทำให้ชาวยิวบางคนพยายามจะจับกุมพระองค์และประหารชีวิตพระองค์  แต่ความพยายามของพวกเขาไร้ผล เพราะยังไม่ใช่เวลาของพระองค์
       พระองค์ยังต้องกระทำกิจการของพระบิดาเจ้าเพื่อปลดปล่อยมนุษย์ให้พ้นจากความบอดมืดด้านจิตใจและจากการเป็นทางของซาตาน พระทรงทำเช่นนั้นเมื่อทรงยกบาปให้หญิงผิดประเพณี รักษาคนตาบอดแต่กำเนิดในวันสับบาโต อีกทั้งทรงสัญญาว่าจะประทานพระจิตของพระเจ้าให้แก่ทุกคนที่เชื่อในพระองค์ ทรงเป็นนายชุมพาบาลที่ดีที่และพร้อมจะสละชีวิตเพื่อความรอดของลูกแกะ ทรงประทานความจริงเพื่อปลดปล่อยผู้ที่ยังถูกจองจำในความผิดหลงต่างๆ ทั้งด้านจิตวิทยา ด้านสังคม และด้านวัฒนธรรม
      เพราะเหตุนี้ หัวหน้าชาวยิวเริ่มวางแผนจะกำจัดพระเยซูเจ้าและปิดฉากภารกิจของพระองค์ •

พระเยซูเจ้าเสด็จขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็มเพื่อร่วมฉลอง 

       งานฉลองเทศกาลอยู่เพิงของชาวยิวใกล้เข้ามาแล้ว  บรรดาพี่น้องของพระองค์ กล่าวกับพระองค์ว่า
       “จงออกจากที่นี่ เดินทางไปในแคว้นยูเดียเถิด เพื่อบรรดาศิษย์ของท่าน จะเห็นกิจการที่ท่านทำด้วย  ไม่มีใครซ่อนเร้นสิ่งใด ถ้าต้องการให้ทุกคนรู้ ถ้าท่านกำลังทำกิจการเหล่านี้อยู่ ก็จงแสดงตนให้โลกเห็นเถิด”
        แม้แต่พี่น้องของพระองค์ก็ไม่เชื่อในพระองค์
        พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า
       “เวลาของเรายังมาไม่ถึง แต่เวลาของท่านทั้งหลายนั้นพร้อมอยู่เสมอ  โลกไม่เกลียดชังท่าน แต่โลกเกลียดชังเรา เพราะเราเป็นพยานยืนยันว่า กิจการของโลกนั้นชั่วร้าย ท่านทั้งหลายจงขึ้นไปร่วมงานฉลองกันเถิด เราจะไม่ขึ้นไป ร่วมงานฉลองนี้ เพราะเวลาของเรายังไม่ครบกำหนด”
       เมื่อตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ยังประทับอยู่ในแคว้นกาลิลีต่อไป
       อย่างไรก็ตาม หลังจากที่บรรดาพี่น้องของพระองค์ขึ้นไปร่วมงานฉลองแล้ว พระองค์ก็เสด็จขึ้นไปด้วยอย่างเงียบ ๆ ไม่ทรงประสงค์จะให้ผู้ใดเห็น  ในระหว่างงานฉลอง ชาวยิวพยายามแสวงหาพระองค์พูดกันว่า “คนนั้นอยู่ที่ไหน”  ประชาชนซุบซิบกันมาก ถึงพระองค์ บางคนพูดว่า “เขาเป็นคนดี” บางคนพูดว่า “ไม่ใช่ เขาหลอกลวงประชาชนต่างหาก”
แต่ก็ไม่มีผู้ใดพูดถึงพระองค์อย่างเปิดเผย เพราะกลัวชาวยิว ยน7 : 2-13

       เมื่อเทศกาลฉลองผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้ว พระเยซูเจ้าเสด็จขึ้นไปยังพระวิหาร และทรงเริ่มเทศน์สอน  ชาวยิวต่างประหลาดใจ กล่าวว่า
       “ผู้นี้รู้พระคัมภีร์ได้อย่างไร เพราะไม่เคยศึกษาในสำนักใดเลย”
       พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า
       "คำสอนของเราไม่ใช่ของเราแต่เป็นของพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา ผู้ใดต้องการทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าผู้นั้นจะรู้ว่าคำสอนนี้มาจากพระเจ้าหรือว่าเราพูดตามใจตนเอง ผู้ที่พูดตามใจตนเองย่อมแสวงหาเกียรติของตนแต่ผู้ที่แสวงหาพระสิริรุ่งโรจน์ของผู้ทรงส่งเขามาย่อมพูดความจริงและไม่มีความทุจริตแต่อย่างใด โมเสสให้ธรรมบัญญัติแก่ท่านทั้งหลายมิใช่หรือถึงกระนั้น ไม่มีท่านใดปฏิบัติตามธรรมบัญญัตินั้น”ทำไมท่านจึงพยายามจะฆ่าเรา”                  
       ประชาชนตอบว่า
       “ท่านบ้าไปแล้ว ใครพยายามจะฆ่าท่าน”
       พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า
       “เราได้กระทำเพียงกิจการเดียว และท่านทุกคนก็แปลกใจ โมเสสได้กำหนดให้ท่านเข้าสุหนัต อันที่จริง พิธีสุหนัตไม่ได้มาจากโมเสส แต่มาจากบรรพบุรุษ และท่านก็ทำพิธีสุหนัตในวันสับบาโตด้วย
       ถ้ามนุษย์รับพิธีสุหนัตในวันสับบาโตได้ โดยไม่ละเมิดธรรมบัญญัติของโมเสส ทำไมท่านจึงโกรธ ที่เราได้รักษาคนทั้งตัวให้หายจากโรคในวันสับบาโตเล่า อย่าตัดสินตามที่เห็น แต่จงตัดสินตามความยุติธรรมเถิด”

ประชาชนถกเถียงกันเรื่องต้นกำเนิดของพระเมสสิยาห์

       ชาวเยรูซาเล็มบางคนพูดว่า “คนนี้มิใช่หรือที่เขาพยายามจะฆ่า  ดูซิ คนนี้กำลังพูดคุยอย่างเปิดเผย และไม่มีใครห้ามปรามเขา หรือบางทีบรรดาหัวหน้าอาจ ยอมรับว่าเขาเป็นพระคริสต์  พวกเรารู้ว่าคนนี้มาจากไหน พระคริสต์นั้น เมื่อเสด็จมา ไม่มีใครรู้ว่าพระองค์เสด็จมาจากไหน”
       ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงสอนในพระวิหารพระองค์ตรัสเสียงดังว่าท่านทั้งหลายรู้จักเรา และรู้ว่าเรามาจากไหนเราไม่ได้มาตามใจตนเองพระองค์ผู้ทรงส่งเรามาทรงสัจจะท่านไม่รู้จักพระองค์ แต่เรารู้จักพระองค์เพราะเรามาจากพระองค์และพระองค์ทรงส่งเรามา
ยน 7: 14-29

       คนเหล่านั้นพยายามจะจับกุมพระองค์ แต่ไม่มีใครลงมือ เพราะเวลาของพระองค์ยังมาไม่ถึง

พระเยซูเจ้าทรงทำนายว่าจะทรงจากไป

      ประชาชนจำนวนมากเชื่อในพระองค์ พูดว่า “เมื่อพระคริสตเจ้าเสด็จมา พระองค์จะทรงทำเครื่องหมายอัศจรรย์มากกว่าที่ผู้นี้ได้ทำหรือ”
      ชาวฟาริสีได้ยินประชาชนซุบซิบเกี่ยวกับพระองค์เช่นนี้ จึงร่วมมือกับบรรดาหัวหน้าสมณะ ส่งยามรักษาพระวิหารไปจับกุมพระองค์ 

      พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่าเราอยู่กับท่านอีกไม่นานแล้วเราจะกลับไปหาพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา ท่านทั้งหลายจะแสวงหาเรา แต่จะไม่พบเราอยู่ที่ไหนท่านไปทีนั่นไม่ได้ ชาวยิวจึงพูดกันว่า คนนี้กำลังจะไปไหนเราจึงพบเขาไม่ได้ เขาตั้งใจจะไปหาชาวยิวที่กระจัดกระจายอยู่ในหมู่ชาวกรีก และตั้งใจไปสอนชาวกรีกหรือ  เขาหมายถึงอะไรเมื่อกล่าวว่า”ท่านทั้งหลายจะแสวงหาเรา แต่จะไม่พบเราอยู่ที่ไหนท่านไปที่นั่นไม่ได้” ยน 7: 30-36 

พระเยซูเจ้าทรงสัญญาจะประทานน้ำที่ให้ชีวิต
       ในวันสุดท้ายของเทศกาลอยู่เพิงซึ่งเป็นวันสำคัญที่สุด พระเยซูเจ้าทรงยืนและตรัสเสียงดังว่าผู้ใดกระหาย จงมาหาเราเถิด
       ผู้ที่เชื่อในเรา จงดื่มเถิดตามที่พระคัมภีร์กล่าวว่า
       “ลำธารที่ให้ชีวิตจะไหลออกมา จากภายในผู้นั้น”
       พระเยซูเจ้าตรัสดังนี้หมายถึงพระจิตเจ้า ซึ่งผู้ที่เชื่อในพระองค์จะได้รับ แต่เวลานั้นพระเจ้ามิได้ประทานพระจิตเจ้าให้ เพราะพระเยซูเจ้ายังมิได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ ยน 7: 37-39

ประชาชนโต้เถียงกันอีกเรื่องต้นกำเนิดของพระเมสสิยาห์

       เมื่อประชาชนบางคนได้ยินพระเยซูเจ้าตรัสพระวาจานี้ จึงพูดว่า “คนนี้เป็นประกาศกจริง ๆ”  บางคนพูดว่า “คนนี้เป็นพระคริสตเจ้า” บางคนพูดว่า “พระคริสตเจ้าจะมาจากแคว้นกาลิลีได้หรือ  พระคัมภีร์มิได้กล่าวหรือว่า พระคริสตเจ้าจะต้องมาจากราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิดและจากเมืองเบธเลเฮม เมืองที่กษัตริย์ดาวิดเคยอยู่”
       ประชาชนจึงมีความคิดเห็นแตกต่างกันเกี่ยวกับพระองค์  บางคนต้องการจับกุมพระองค์ แต่ไม่มีใครลงมือจับกุม ยน 7: 40-44
       ทหารยามรักษาพระวิหารกลับมาหาบรรดาหัวหน้าสมณะและชาวฟาริสี ซึ่งถามเขาว่า     
       “ทำไมท่านทั้งหลายไม่นำเขามาด้วยเล่า”
       ทหารยามตอบว่า
       “ไม่มีคนใดพูดจาเหมือนกับชายผู้นี้เลย”
       ชาวฟาริสีถามว่า
       “ท่านทั้งหลายถูกเขาหลอกลวงไปแล้วหรือ  มีหัวหน้าหรือชาวฟาริสีคนใดบ้างที่เชื่อเขา  แต่ประชาชนเหล่านี้ที่ไม่รู้เรื่องธรรมบัญญัติ ก็ถูกสาปแช่งอยู่แล้ว”
       ชาวฟาริสีคนหนึ่งชื่อนิโคเดมัส ที่เคยไปหาพระเยซูเจ้าก่อนหน้านั้นกล่าวกับเขาว่า
       "ธรรมบัญญัติของพวกเราไม่ตัดสินลงโทษผู้ใดโดยที่มิได้ฟังคำให้การของผู้นั้นและไม่รู้ก่อนว่าเขาทำอะไรเสียก่อน”
       เขาเหล่านั้นจึงตอบว่า
       “ท่านก็มาจากแคว้นกาลิลีด้วยหรือ จงค้นดูจากพระคัมภีร์เถิด แล้วจะเห็นว่าไม่มีประกาศกคนใดมาจากแคว้นกาลิลีเลย”
       แล้วทุกคนก็กลับบ้าน ยอห์น7: 45-53
       พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังภูเขามะกอกเทศ
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พระองค์เสด็จไปในพระวิหารอีก ประชาชนเข้ามาห้อมล้อม
พระองค์ พระองค์ประทับนั่ง แล้วทรงเริ่มสั่งสอน
       บรรดาธรรมาจารย์และชาวฟาริสีนำหญิงคนหนึ่งเข้ามา หญิงคนนี้ถูกจับขณะล่วงประเวณี เขาให้นางยืนตรงกลาง แล้วทูลถามพระองค์ว่า
       “อาจารย์ หญิงคนนี้ถูกจับขณะล่วงประเวณี  ในธรรมบัญญัติ โมเสสสั่งเราให้ทุ่มหินหญิงประเภทนี้จนตาย ส่วนท่านจะว่าอย่างไร”
       เขาถามพระองค์เช่นนี้ เพื่อทดลองพระองค์ หวังจะหาเหตุปรักปรำพระองค์ แต่พระเยซูเจ้าทรงก้มลง เอานิ้วพระหัตถ์ขีดเขียนที่พื้นดิน เมื่อคนเหล่านั้นยังทูลถามย้ำอยู่อีก พระองค์ทรงเงยพระพักตร์ขึ้น ตรัสว่า     
       “ท่านผู้ใดไม่มีบาป จงเอาหินทุ่มนางเป็นคนแรกเถิด”
       แล้วทรงก้มลงขีดเขียนบนพื้นดินต่อไป
       เมื่อคนเหล่านั้นได้ฟังดังนี้ ก็ค่อย ๆ ทยอยออกไปทีละคน เริ่มจากคนอาวุโส จนเหลือแต่พระเยซูเจ้าตามลำพังกับหญิงคนนั้น ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม
พระเยซูเจ้าทรงเงยพระพักตร์ขึ้น ตรัสกับนางว่า
       “นางเอ๋ย พวกนั้นไปไหนหมด ไม่มีใครลงโทษท่านเลยหรือ”
       หญิงคนนั้นทูลตอบว่า
       “ไม่มีใครเลย พระเจ้าข้า”
       พระเยซูเจ้าตรัสว่า
       “เราก็ไม่ลงโทษท่านด้วย ไปเถิด และตั้งแต่นี้ไป อย่าทำบาปอีก” ยน 8: 1-11

พระเยซูเจ้าทรงเป็นแสงสว่างส่องโลก

       พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนอีกว่าเราเป็นแสงสว่างส่องโลกผู้ที่ตามเรามา จะไม่เดินในความมืดแต่จะมีแสงสว่างส่องชีวิต

พระเยซูเจ้าทรงเป็นพยานให้ตนเองได้หรือไม่ 



       ชาวฟาริสีกล่าวกับพระองค์ว่า
       “ท่านเป็นพยานให้กับตนเอง คำยืนยันเป็นพยานของท่านจึงไม่น่าเชื่อถือ”
       พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า
       "แม้เราจะเป็นพยานให้ตนเองคำยืนยันเป็นพยานของเราก็น่าเชื่อถือเพราะเรารู้ว่าเรามาจากไหน และกำลังจะไปไหนแต่ท่านทั้งหลายไม่รู้ว่าเรามาจากไหน และกำลังจะไปไหน
ท่านพิพากษาตามมาตรการของมนุษย์แต่เราไม่พิพากษา ผู้ใดและถึงแม้ว่าเราพิพากษาผู้ใดคำพิพากษาของเราก็น่าเชื่อถือเพราะเราไม่อยู่คนเดียวแต่พระบิดาผู้ทรงส่งเรามานั้นทรงอยู่กับเราด้วย ในธรรมบัญญัติของท่านทั้งหลายมีเขียนไว้ว่าคำยืนยันเป็นพยานของคนสองคนเป็นที่น่าเชื่อถือ เราเป็นพยานให้ตนเองและพระบิดาผู้ทรงส่งเรามาทรงเป็นพยานให้เราด้วย
       เขาเหล่านั้นจึงทูลถามพระองค์ว่า
       “พระบิดาของท่านอยู่ที่ใด”
       พระเยซูเจ้าตรัสว่าท่านทั้งหลายไม่รู้จักทั้งเรา ทั้งพระบิดาของเราถ้าท่านรู้จักเรา ท่านคงรู้จักพระบิดาของเราด้วย
       พระเยซูเจ้าตรัสพระวาจานี้ในบริเวณที่วางของถวาย ขณะที่ทรงสั่งสอนอยู่ในพระวิหาร ไม่มีผู้ใดจับกุมพระองค์ เพราะเวลาของพระองค์ยังมาไม่ถึง ยน 8: 12-20

       พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาเหล่านั้นอีกว่า
       "เราจากไปแล้วท่านทั้งหลายจะแสวงหาเราแต่ท่านจะตายเพราะบาปของท่านที่ที่เราไปนั้น ท่านไปไม่ได้”
       ชาวยิวจึงพูดว่า
       “เขาจะฆ่าตัวตายกระมัง จึงพูดว่า ที่ที่เราไปนั้น ท่านไปไม่ได้”’
       พระเยซูเจ้าตรัสว่า
       "ท่านทั้งหลายมาจากเบื้องล่างแต่เรามาจากเบื้องบนท่านเป็นของโลกนี้แต่เรามิได้เป็นของโลกนี้ ดังนั้น  เราบอกท่านว่า ท่านจะตายเพราะบาปของท่าน ถ้าท่านไม่เชื่อว่าเราเป็นท่านจะตายเพราะบาปของท่าน”
       เขาเหล่านั้นทูลถามพระองค์ว่า
       “ท่านเป็นใคร”
       พระองค์ตรัสตอบว่า
       "เราเป็นดังที่เราได้บอกท่านไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เรายังมีอีกหลายเรื่องที่เราจะต้องพูดและพิพากษาเกี่ยวกับท่านแต่พระองค์ผู้ทรงส่งเรามาทรงสัจจะสิ่งใดที่เราได้ยินมาจากพระองค์เราก็บอกสิ่งนั้นให้โลกรู้”
       คนเหล่านั้นไม่เข้าใจว่า พระองค์กำลังตรัสกับเขาเรื่องพระบิดา พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาอีกว่าเมื่อใดที่ท่านยกบุตรแห่งมนุษย์ขึ้นเมื่อนั้นท่านจะรู้ว่า เราเป็นและรู้ว่าเราไม่ทำอะไรตามใจตนเองแต่พูดอย่างที่พระบิดาทรงสั่งสอนเราไว้ พระผู้ทรงส่งเรามาสถิตอยู่กับเราพระองค์ไม่ได้ทรงทอดทิ้งเราไว้ตามลำพังเพราะเราทำตามที่พระองค์พอพระทัยเสมอยอห์น8: 21-29